| Het team van de Metworst heeft op zaterdag 29 december tijdens de eindstrijd van BimBamPret beslag weten te leggen op de zilveren medaille en gaf daarmee kleur aan een gezellig vol ‘t Centrum. Een prachtige prestatie! |
 |
|
Het team van de Metworst heeft op zaterdag 29 december tijdens de eindstrijd van BimBamPret beslag weten te leggen op de zilveren medaille en gaf daarmee kleur aan een gezellig vol ‘t Centrum. Een prachtige prestatie waar we als vereniging trots op mogen zijn. Zeker gelet op de aanloop naar de finale.
Teamcaptain Koen Heuvels moest namelijk vlak voor aanvang van de strijd een in het diepste geheim belegde boswandeling met een aantal dames bezuren met een bezoek aan de eerste hulp van het Slingeland Ziekenhuis . Het is nog steeds een groot vraagteken of de oorzaak gevonden dient te worden in de grote hoeveelheid brandnetels in de boswandeling of dat het puur zenuwen voor de finale waren. Vervanger van Koen was in ieder geval Sandra Onstein. In een eerder stadium had een andere onbetwiste basisspeler (muziekkenner en favoriet voor “Schudt ow kop as ’n raket”, Roger Scholten) zijn basisplaats al vrijwillig afgestaan aan Robbie Nas. Dat betekende dat alleen Dieske Sprenkelder overbleef van het basisteam, dat in de voorronde de concurrentie nog volledig met de grond gelijk maakte. De lijn van de voorronde werd in de finale in eerste instantie keurig doorgezet. De Foekepot, Willem Tell en Scouting Jonko konden alleen maar volgen. Meteen bij het eerste spel Raad een Plaat werd brutaal de leiding gepakt. Robbie liet hier zien dat hij niet alleen een pronkzitting aan elkaar kan lullen, maar dat het met zijn muziekkennis ook wel goed zit. Ook bij de spellen “Geef den pop wat kleren met” (met dank aan de rode slipjes van Simone, de BH van Dieske en de boxershort van Twan), “Schudt ow kop as ’n raket” (Robbie heeft er nu nog steeds hoofdpijn van) en “Hoger-Lager” werden de punten gepakt. |
 |
|
De suprematie van De Metworst werd echter pas echt getoond tijdens de het schuddepingpongbaluitjeachterste-spel, waar Dieske niet alleen de balletjes verbazingwekkend snel uit haar achterste toverde, maar met name het mannelijke deel van het publiek met open mond naar het podium deed staren.
De Metworst ging dan ook met een grote voorsprong het eindspel in, waar zij moest aantreden tegen het rood-blauwe team van De Foekpot. Dat de Foekpot uiteindelijk nog het eindspel haalde mag opmerkelijk heten. Tijdens de pauze had, met uitzondering van Persoplichter Erwin Visser (“Er kan nog van alles gebeuren”) niemand in het rood-blauwe kamp nog enig geloof in de finale. Het in de rust wisselen van Ellen Evers voor manlief en prins Wouter deed de kansen voor de Foekepot echter kantelen. ’t Centrum kon zich gaan opmaken voor de gedroomde finale: De Metworst vs De Foekepot. Beide teams begonnen met een schone lei aan de finale. Voor de Metworst betekende dat dus dat de voorspong in punten in één keer was verdampt. De Foekepot haalde hier inspiratie uit en zag opeens weer hoop aan de horizon. Zij begon dan ook een stuk scherper aan de finale dan De Metworst, getuige de 4-1 voorsprong na het eerste finalespel (het aloude Pim Pam Pet). Bij het tweede en tevens laatste finalespel diende zoveel mogelijk wc-rollen achterste voren door een hoepel te worden gegooid. De tijd die hiervoor stond werd bepaald door de tijd dat een krat bier met gestrekte arm omhoog gehouden kon worden. Dieske liet haar achterste weer aan het publiek zien, Sandra ging in de verte met een hoepel staan en Robbie pakte de krat bier alsof het niets was. De ene na de andere wc-rol ging door de hoepel heen, hetgeen Persoplichter Erwin Visser ook zag gebeuren. Voor hem reden om de Pers te laten voor wat het was en Robbie bij het maken van een foto een klein duwtje te geven. Net voldoende om Robbie uit zijn concentratie te halen en zijn gestrekte arm te laten zakken. Weg inhaalrace en zicht op de titel……. De Foekepot won uiteindelijk de finale met 8-6. Wij wennen d’r nooit an! |
