CV de Metworst

Zoeken
Sluit dit zoekvak.

De letste 11 P&A’s (deel 11)

Tijdens de Pronkenpresentatie was er een terugblik te zien van de laatste 11 P&A’s. Tot ver na het karnaval vindt u op deze site een terugblik op een Prins en Adjudant van de afgelopen 11 jaar. In deel 11…

Tijdens de Pronkenpresentatie was er een terugblik te zien van de laatste 11 P&A’s. Tot ver na het karnaval vindt u op deze site een terugblik op een Prins en Adjudant van de afgelopen 11 jaar. In deel 11 komt Metwaldus de 44e uit het jaar 2007 aan het woord. Remco van Aken was destijds Metwaldus de 44ste. Samen met adjudant Heiko de Vries gingen ze samen Deur Dik en Dun voorop in de polonaise en vierden ze karnaval onder het motto: "Deur Dik en Dun". Dit motto had alles te maken met het het postuur van beide heren. Wij wensen u veel leesplezier.

METWALDUS DE 44ste
Terwijl de kerkklokken op de achtergrond luiden staat Remco van Aken in de bovenzaal van café ‘t Centrum met zijn hoofd in het schandblok met daarvoor het logo “Deur Dik en Dun”. Adjudant Heiko de Vries kijkt met een hele grote magnumfles bier van 5 liter in de hand toe. Overigens in zijn geval lijkt deze fles bier gewoon als een klein pijpje Metworstbier. Remco wil toch wel graag van deze loden last verlost worden en voorzitter Ibe haalt Remco uit het schandblok.
I=Ibe, R=Remco, H=Heiko
I: “Was het zo’n beklemmend jaar?”
R: “Eigenlijk wel, er valt nu een last van mijn schouders af.”

I: “Remco en Heiko, jullie zijn nog even prins en adjudant. Het afgelopen jaar hebben jullie De Metworst vertegenwoordigd, mijn eerste vraag is hoe komt zo’n klein mannetje aan zo’n grote adjudant?”
: “Dat gaat al lang terug. Toen wij vier jaar waren zaten wij samen in de zandbak bij de kleuterschool, sinds die tijd kennen we elkaar al…. Alleen zat er toen nog weinig verschil qua omvang en lengte tussen ons.”
I: “Dus je jeugdvriend mocht meedelen in jouw prinsenschap. Mooi!. Maar euh, met de pronkzitting kwamen jullie op met het nummer Rood. Waarom specifiek dat nummer?”
R: “Ik was met Jolanda naar Marco Borsato geweest. Ik zag dat hele stadion in het rood en dacht toen: verrek dat is toch ook wel wat voor De Metworst. Dus het kwam niet zozeer door de zangkwaliteiten van Marco Borsato maar door een hoop lawaai en de keet in het rood.”

RI: “Hoeveel keer hebben jullie het lied Rood gezongen denken jullie?”
R: “Heel vaak, ik erger me er al rood aan! Maar het gaat in de duizenden hé Heiko?”
H: “Nou, nou, dat zal wel meevallen.”
R: “Ik denk zo’n 44 keer.”

I: “Vertel eens iets over het motto Deur Dik en Dun.”
Heiko en Remco wrijven zich eens over de buik.
H: “Dat is toch niet zo heel erg moeilijk? Het lag voor de hand.”
I: “Wat is jullie het meest bijgebleven?”

H: “Voor mij toch wel het nummer Rood. Als je op zo’n podium staat en je ziet al dat volk uit hun dak gaan, dat is mooi. Dat blijft mij het meeste bij.”

R: “Voor mij de zaterdagavond. Dat was één grote flits, één grote knal. Echt super! Maar ik heb niet echt één hoogtepunt, maar wel een dieptepunt.”
I: “Vertel!”
R: “Dat was ons afscheid, een kwartiertje geleden en dat we nu al in het archief staan op de website.”
I: “Wat zullen jullie het meeste missen?”
R: “Ja missen, missen, we zijn altijd nogal betrokken bij het karnaval: Maar missen? Toch wel de aandacht, het gezag dat je als prins hebt, de vrijheid in alles.”
H: “Ook wel dat je het karnaval als Prins en Adjudant naar je hand kan zetten. Je kunt de karnaval dermate

vorm geven zodat het jouw karnaval wordt. Maar wat heet missen?”
I: “Jullie blijven in ieder geval betrokken bij het karnaval. Heiko gaat stage lopen om het licht te bedienen en Remco maakt deel uit van de programmacommissie”
R: “En Pot Veur Drie natuurlijk en Bremkse”
I: “Als ik zeg: optocht. Waar denken jullie dan aan?”
H: “Een schuddende wagen.”
R: “Dat was één groot hoogtepunt. Dat ging tekeer, het ging snel, dat dat ding niet door z’n assen zakte! Ik dacht we halen het einde niet. Maar de optocht was echt gigantisch.”
H: “Als je boven op die wagen staat ben je meer bezig om jezelf overeind te houden dan met meedeinen, want dat meedeinen dat gaat vanzelf. Geweldig!”
I: “Jullie waren volgens mij de eerste Prins en Adjudant die 16 dansmarietjes tot hun beschikking hadden. Wat hebben jullie met de dames uitgehaald?”

R: “Tja, wat niet. Ten eerste zijn we bij de oefenavond wezen kijken. We hadden 16 lollies in de vorm van een hartje, we hadden drankjes in het roodwit meegenomen, want je kan natuurlijk niet met een blauwe wodka aankomen. We hebben ze flink betrokken bij het karnaval, flink veel geouwehoerd ook, gezellige meiden. We zijn een hoop te weten gekomen over het Zillewoldse roddelcircuit. Een paar weken geleden hebben we nog een leuke afscheidsmiddag voor ze georganiseerd met oud Hollandse spelletjes. Als afscheid hebben ze een snoepzakje van ons gekregen met daarin een pen om ons een keer een leuke afscheidsbrief te schrijven of als

ze ons missen dan kunnen ze ons ook altijd schrijven. En een zakje tissues voor als ze tijdens het afscheid een traantje weg moeten pinken. We missen jullie! Nu al!”
I: “Ik zit eigenlijk al een paar dagen met een prangende vraag: Heb jij Jolanda spontaan ten huwelijk gevraagd of hoe zat dat nou?”
R: “Da’s een hele goeie: Ik had het eigenlijk vandaag op de 11e van de 11e willen doen. In de vorm van: ik ben nu Prins af en nu word ik jouw Prins op het witte paard. Maar Paul Bulting, die Adjudant van de pieieiep zat me te pushen met een servetje op de grond. Ga daar maar op je knieën. Nou ja, het moest toch een keer gebeuren. Dus ik dacht: het is natuurlijk wel legendarisch bij Willem van de Bult in de werkplaats. Het

is a-romantisch, maar wie kan zeggen dat hij zijn vrouw ten huwelijk heeft gevraagd bij Willem van de Bult in de schuur?”
Mooi toch! Dit was het 11e en laatste deel van de terugblik op de Prinsen en Adjudanten van 1997 tot en met 2007. Wij danken hen allen voor de medewerking, onze CEO voor de interviews, de Minister van Informatie voor de foto’s en filmopnames en de ene helft van Q & Q voor het wegschrijven van de interviews zodat u ze nog eens rustig kon nalezen.