In elke vereniging zijn er altijd mensen aan het werk die niet of nauwelijks op de voorgrond treden. Deze mensen op de achtergrond zijn het cement tussen de stenen….

In elke vereniging zijn er altijd mensen aan het werk die niet of nauwelijks op de voorgrond treden. Deze mensen op de achtergrond zijn het cement tussen de stenen, de alcohol in het bier, de olie in de motor van de vereniging. Zonder het werk van al deze vrijwilligers zouden wij met zijn allen nooit van een geweldig carnaval kunnen genieten, zoals wij dat bij de Metworst doen.

Zeker in dit jubileum jaar zijn er veel mensen met een rood/wit hart al maanden bezig, in sommige gevallen al jaren, om van dit jaar iets bijzonders te maken. Een goede gelegenheid om deze mensen eens middels een gesprek aan u voor te stellen, opdat u weet wie er allemaal zo op de achtergrond bij de Metworst betrokken zijn.

De komende maanden zal ik regelmatig een van deze toppers in een ontspannen sfeertje interviewen en proberen sappige informatie aan hen te ontfutselen. Vanavond ben ik voor het eerste gesprek naar ’t Molentje getogen. Papier en camera onder de arm. Elke woensdagavond oefenen beide groepen dansmarietjes daar in de oude schietkelder om tijdens de komende evenementen goed voor de dag te komen. Onmisbaar in deze zijn natuurlijk de beide begeleidsters/trainsters van de dansmarietjes:

Anouk Roes en Dagmar Rutjes.

De jongste groep dansmarietjes is net met de afrondende fase van de oefenavond bezig (wat in de praktijk betekent een hoop lawaai en zenuwachtig gegiechel). Maar even later zijn ze al roddelend richting huis vertrokken en is de rust in de kelder weergekeerd

Zo vertel, wie zijn jullie eigenlijk? Anouk: mijn naam is Anouk Roes, voorheen Tangelder. Ik ben 24 jaar en ben “vers” getrouwd met Bas, een van de toneelmeesters bij De Metworst. Ik ben de dochter van Andre en Riet Tangelder. Dagmar: mijn naam is Dagmar Rutjes, ik hok samen met Raad van Elf lid Mike Lenderink en we zijn sinds kort de trotse mama en papa van ons dochtertje Senna. Ik ben 27 jaar (tot 19 november nog….). Wat doe je in je dagelijks leven? Anouk: in mijn dagelijks leven werk ik in de zorg, bij Antonia in Terborg. Tevens ben ik druk met het verzorgen van onze katten, beetje fröbelen in huis, tuinieren en het lezen van tijdschriften. Tevens winkel ik graag! Vooral voor de Metworst, zoals kleding voor de dansgardes.

Wat doe je zoal voor De Metworst?

Anouk: op het moment doe ik, samen met Dagmar, de begeleiding van de dansmarietjes. Dit houdt onder andere in het verzinnen van de dansjes, muziek zoeken voor de dansjes, kleding verzorgen en de coördinatie/organisatie rond de dansgardes zoals het vervoer.

Dagmar: dit is mijn tweede jaar dat ik Anouk help met het begeleiden van de dansmarietjes. Doordat er vorig jaar een tweede groep bij kwam, werd het voor 1 persoon gewoon teveel werk en mij leek het wel leuk om hierbij mee te helpen. Ook help ik vaak mee met het versieren van de zaal tijdens het carnaval en loop ik vaak mee naast de prinsenwagen voor het uitdelen van de diverse Metworst hebbedingetjes. En vanaf 2008 help ik mee met het organiseren van de zomeractiviteit, want (lachend) daar heeft Mike mij als vrijwilliger voor opgegeven.

Hoe ben je betrokken geraakt bij De Metworst?

Anouk: via mijn ouders! Ik heb het echt met de paplepel ingegoten gekregen, de hele familie zit al jaren in het carnaval bij De Metworst. Vroeger mijn opa en oma al, maar ook mijn ouders. En ook mijn broertje Yorik doet allerlei dingen voor De Metworst. Ik kan dan ook zeggen dat ik een echt rood/wit hart heb! Volgens mijn ouders kwam ik al bij de Metworst toen ik nog onder het biljart door kon lopen. Vanaf mijn derde jaar had ik al een dansmarietjespak en van mijn 9e tot mijn 15e jaar was ik ook officieel dansmarietje. Tevens ben ik nog 3 jaar hofdame geweest: 1 jaar met Lotte Vos en 2 jaar met Miriam Alofs. Die laatste 2 jaar kwamen van de huidige oudste groep dansmarietjes Dieske en Nicol bij De Metworst als marietje en toen ben ik begonnen met de begeleiding.

Dagmar: via Mike! Ongeveer 10 jaar geleden, toen ik Mike leerde kennen, ben ik bij De Metworst carnaval gaan vieren. En toen Mike vlak daarna bij de Raad van Elf kwam, werd het natuurlijk nog fanatieker. En ook natuurlijk doordat mij broer Detlef ook bij de Raad van Elf zit.

Wat verwacht je van het jubileumjaar? Anouk: veel spektakel, veel drukte en natuurlijk veel gezelligheid! Ik heb er ook veel zin in en kan niet wachten tot het de 11e van de 11e echt gaat beginnen. Laat maar komen zou ik zeggen! Dagmar: drukdrukdruk! En natuurlijk veel oppas regelen! Maar ik heb er net als Anouk erg veel zin in en ik heb echt het gevoel dat het een bijzonder jaar wordt. Ik ben ook erg nieuwsgierig naar alles wat er staat te gebeuren. Wat verwacht je na het jubileumjaar? Anouk: elk jaar is het na het carnaval een groot zwart gat. Dan is het echt afkicken van de meiden, je ziet ze elke week en dan in een keer is het afgelopen. Maar volgend jaar november wordt echt afzien, dan is het afscheid nemen van de oudste groep meiden. Dus zet maar vast een doos tissues op het podium!

En indien ik ooit zou stoppen als begeleidster van de dansmarietjes: dan zou ik graag wat anders gaan doen bij De Metworst, want het is toch vooral ook de voorpret dat carnaval zo mooi maakt!

Dagmar: ook ik verwacht weer een grote dip na het carnaval. Gelukkig hebben we natuurlijk nog wel het zomercarnaval met de zeskamp in mei. Maar na zo’n jubileumjaar verwacht ik toch dat volgend jaar anders wordt…..

Ben je nog op andere manieren bij het carnaval betrokken?

Anouk: natuurlijk zijn daar de Rooie Vogels, daar heb ik altijd ook heel veel lol mee! Naast carnaval vieren bouwen ze ook een wagen, daarvoor heb ik bijvoorbeeld vorig nog meegeholpen met de bijbehorende kleding. Natuurlijk vier ik met de Rooie Vogels alle dagen carnaval, alleen op de dinsdag doe ik het rustig aan.

Dagmar: vroeger deed ik nauwelijks wat aan carnaval, maar sinds ik Mike ken, vier ik natuurlijk carnaval met zijn vriendengroep, waarmee we ook elk jaar carnavalskleding maken.

Willen jullie verder nog wat kwijt aan het lezend publiek? (Deze vraag was natuurlijk kat in het bakkie voor de dames…….) Anouk: Nou, het andere mooie aan werken met zoveel dames is natuurlijk het vele roddelen! De oudere groep heeft het vooral over jongens, uitgaan, drinken en school en de jongere groep vooral over MSN’nen. En vorig jaar wisten wij bijvoorbeeld al, via een beeldscherm in de keuken, een half uur van te voren wie er Prins en Adjudant gingen worden (foutje van de organisatie, noot Zittingspresident), maar dat hebben we in de zaal natuurlijk niet verteld.En ook heb ik al eens een jaar naast

de Prinsenwagen gelopen als hofdame, maar toen Jos ten Back eenmaal met een wiel over mijn voet was gereden, was daar de lol snel vanaf! En als 14-jarig dansmarietje c.q. hofdame ben ik al eens, na het nuttigen van een fles safari naast de Prins, na de pronkzitting nogal wankelig het podiumtrapje afgekomen. Vandaar (lachend) dat de dansmarietjes ook niet mogen drinken.

Dagmar: ja, we zijn natuurlijk best wel nieuwsgierig aangelegd, dus dat we het vorig jaar al wisten van Remco en Heiko, was wel lachen. We zeiden het onder in de kelder tegen Maurice Scholten en die keek toen wel een beetje naar haha!

Hoe is het eigenlijk werken met 2 groepen dansmarietjes. Is het moeilijk of makkelijk? Dagmar: soms is het wel eens lastig, willen ze niet zo goed luisteren maar in de regel gaat het best goed. Ik ben denk ik ook wat strenger dan Anouk, ik corrigeer de dames wat sneller en ben meer van een strakkere discipline. Anouk: Ja, dat klopt denk ik wel, bij mij gaat het vaak wat losser. Soms denk ik ook wel eens van pffff… maar och, meestal gaat best goed en ik zou het absoluut niet willen missen! Dagmar: en de samenwerking tussen ons tweeen gaat ook prima. Anouk gaat meer over de dans en de muziek, maar we overleggen veel samen over de kleding en de organisatie en dat soort dingen. En dan kunnen we nog wel eens even aan de telefoon hangen. Maar (lachend) dan gaat het ook niet alleen over de dansmarietjes….. Nog een laatste statement? Dagmar: D’r is maar ĕĕn carnavalsvereniging, en dat is De Metworst! Dames, bedankt voor dit prettige en informatieve onderhoud! (noot: nog meer sappige roddels zijn “off the record” verteld, maar die bewaar ik maar voor mijn memoires die ik ooit ga schrijven tijdens mijn pensioen).