| Tijdens de jaarwisseling sprak ik, na lange tijd, weer eens mijn “oude” buurman Ed. Zoals zo vaak als ik hem spreek ging het ook dit keer weer over het karnaval en in het bijzonder CV De Metworst. |
 |
|
Tijdens de jaarwisseling sprak ik, na lange tijd, weer eens mijn “oude” buurman Ed. Zoals zo vaak als ik hem spreek ging het ook dit keer weer over het karnaval en in het bijzonder CV De Metworst of zoals hij ze altijd liefkozend noemt “de rood-witten”. Ed heeft vaak een aparte kijk op het karnavalsgebeuren. Soms kan ik er geen touw aan vastknoppen, dan weer zegt hij hele rake dingen. Halverwege het gesprek merkte ik op dat hem iets dwars zat. Ik vroeg hem wat er was. Tegenwoordig wordt er toch van je verwacht dat je in dress code rood-wit naar de pronkzitting van “de rood-witten” komt, zegt Ed. Ja Ed, dat klopt, antwoordde ik hem. Het is geen verplichting en ze zullen je niet weigeren als kledingstukken niet uit rood en witten delen bestaat. Het is een advies en dient als toevoeging op de sfeer. Ja, zegt Ed, dat kan wel kloppen maar het motto dit jaar is toch “Wi’j geeft d’r kleur an”. Zou het dan niet nog meer sfeer verhoging werken als iedereen het motto terug laat komen in de kledingkeuze? Dus Ed, je bedoelt eigenlijk dat iedereen in kleurrijke outfits de pronkzittingen dient te bezoeken. Ja, zegt Ed, dan geef je tenminste echt kleur aan de pronkzittingen! |
|
|
Maar Ed, vroeg ik, ben jij eigenlijk in bezit van een kleurrijk pak? Nee antwoordde Ed. Ik verkleed me niet meer, een nare ervaring maakte een eind aan mijn verkleedpartijen. Nare ervaring? Ja, zegt Ed, een hele nare ervaring en hij begint te vertellen. Ik was met karnaval eens verkleed als bruidje. Benen geschoren, trouw jurk aan en mooi opgemaakt zat ik aan de bar. Na wat wijntjes (dat drinken bruidjes nu eenmaal) kwam er een verleidelijk bruidje naast me zitten. Ze bestelde 2 witte wijn en knipperde met haar wimpers. Samen dronken we en hadden alleen nog oog voor elkaar. Na een aantal glazen durfde ik een hand onder haar sneeuwwitte jurk te steken en op haar gladde bovenbeen te leggen. We schoven tegen elkaar aan en mijn andere hand ging naar haar ontblootte schouder. Ja Ed, en toen? Wat gebeurde er toen, vroeg ik, benieuwd naar Ed’s nare ervaring. Tja, zegt Ed, tegen de muur van de molen van Gerritsen ontdekte ik dat zij eigenlijk ook een bruidegom was… En jij, vraagt Ed, in welke kleurrijke verschijning kan ik jou tegen komen in de komende karnavalsperiode. Ik Ed, ik ga dit jaar verkleed als badkuip. Als badkuip? Ja Ed, dan kan ik me tenminste ongegeneerd vol laten lopen zonder dat het opvalt… A. In de Hoek |
