Vorige week dinsdagmorgen rond een uur of half tien belde Erik ter Voert met de mededeling dat hij een of ander carnavalsding gevonden had. Ik miste bij mijn weten niks (“en dacht bij mezelf Vaak bu’j te bang”) maar reed toch voor de zekerheid maar naar ’t centrum toe. Wat schetste mijn verbazing, in de asbak die middenin het rokershok lag tussen de peuken de Scepter van hoogheid Prins Silvius. In mijn eerste reactie zei ik dat het wel heel laat moest zijn geworden.

Maar volgens Erik die zich inmiddels besefte dat hij de verkeerde prins opgebeld had, ging er ook al een ander gerucht rond. Er werd verteld dat er laat op de avond door de hoogheden die normaal niet roken, voor de grap een grote sigaar opgestoken werd. Het zal wel aan de drank gelegen hebben dat de heren op een bepaald moment het verschil niet meer zagen tussen de scepter en de sigaar. Toen viel bij mij ook het kwartje, ik kreeg namelijk eerder die dag al een telefoontje van Silvius. Eerst babbelden we even bij over het CarnavAlaaFeest, beiden vonden we het zeer geslaagd.